RS Week 12 “Gelukkig Vir Ewig”

“Gelukkig Vir Ewig”

Hierdie week se Redding Storie was aangehits toe die Here my herinner het aan my liewe vriendin Mara, wie ‘n jong vrou was wat ek gevra het om huis toe te gaan en met die Here te praat oor haar redding terwyl sy alleen was, soos ek in Monika se Redding Storie genoem het. Eerder as om enigiemand ooit te vra om “agter my aan te sê,” het ek altyd geglo dat dit belangrik is dat die persoon direk met Hom praat. Daarbenewens is ek versigtig om seker te maak dat ek deur die hele proses na die Here, wie my lei en deur my praat, luister. Dit was die geval met Mara.

Eerder as om haar enigsins saam met my te laat bid waar ons gepraat het, het ek haar gevra om net huis toe te gaan, in haar baie groot inloopkas te gaan en te begin praat, en dan te luister na die Here wat alles in haar lewe sal verander. Die bewys dat iemand die Here van aangesig tot aangesig ontmoet het is WANNEER jy die persoon weer sien en hulle gesig straal en later sal almal agterkom dat hulle ‘n hele NUWE persoon is—duidelik, is hulle Wedergebore, wat presies is wat met Mara gebeur het.

As ek terugdink kan ek nie die eerste keer onthou wat ek Mara ontmoet het nie. Sy was by die pretpark wat haar ouers besit het en aangesien die Here ons gesin geseën het om die advertensies vir ‘n periode van drie jaar te maak, het ons haar gereeld gesien tot die punt waar ons vriende geword het. Ek onthou wel die eerste dag wat ek na haar huis toe gegaan het, glad nie die herehuis waarin ek verwag het ‘n “erfgenaam” sou bly nie. In plaas daarvan, was dit ‘n baie beskeie huis, maar dit was pragtig versier. Terwyl ek Mara besoek het, het sy haar mees onlangse hartseer gedeel. Die klem was op haar pa wat die huwelik gestaak het net 'n week voor dit sou plaasvind, nadat hy uitgevind het van die leun wat hierdie man weggesteek het, soos ten minste twee vorige verlowings en selfs ‘n dogter wat Mara se ouderdom was. 

Mara se pa was duidelik wys genoeg om te besef dat hierdie man (en die twee vorige verloofdes) met haar wou trou vir haar geld, en soos enige pa, het hy geweet hoe om haar te beskerm. Tog het Mara nie beskerm gevoel nie. Maak nie saak hoe vriendelik enigiemand haar probeer oorreed het dat dit haar pa se motivering was nie. Ek het dikwels gedink aan hoeveel maniere ons Hemelse Vader in die pad kom van wat ons glo na ons geluk sal lei; Hy weet van die hartseer wat later veroorsaak sal word as gevolg van wat ons wil hê as Hy nie intree en ons planne in die wiele ry nie.

Wat ek daardie middag met Mara gedeel het was blykbaar nie dieselfde as wat ander met haar gedeel het nie. As Sy bruid, was dit maklik vir my om aan Mara te verduidelik dat sy nooit enige geluk sou vind nie, selfs al sou haar ware prins op 'n wit perd opdaag. In plaas daarvan sou dit gevind word in haar verhouding met die Here. Snaaks, soos almal anders, het ek aangeneem dat sy die Here persoonlik geken het, meestal as gevolg van haar gesin wat dikwels die mees wêreldbekende mans en vroue van God in hulle eie huise onthaal het. Baie was hegte vriende van Mara en haar gesin. Tog was dit eers toe ek Mara vir 'n baie lang tyd regtig leer ken en liefgekry het, dat ek uiteindelik besef het dat sy die Here nooit persoonlik ontmoet het nie.

Weer, is ek nie seker wat hierdie besef aangehits het nie, maar die oomblik toe die lig aangaan en ek dit besef, kan ek onthou dat ek vir Mara gevra het om my vir koffie te ontmoet. En dit was tydens ons gesprek toe ek haar 'n paar vrae begin vra het, wat sy nie beantwoord het soos iemand wat die Here ken nie, maar het eerder geantwoord met datums en gebeurtenisse. Soos die dag wat sy bevestig is en ander godsdienstige mylpale. Toe ek my laaste vraag gevra het, deur die Here aangehits (wat miskien die rede is waarom ek nie kan onthou wat ek gevra het nie), het sy gesê: “Ek verstaan nie wat jy vra nie.” Waarop ek geantwoord het: “Ek weet jy verstaan nie. Mara, al was jy jou hele lewe lank rondom Christene en mense wat beweer dat hulle Christene is, het jy Hom nooit regtig ‘ontmoet’ nie. En totdat jy daardie ervaring het, sal jy nooit ten volle verstaan wat jy gemis het nie.” 

“So, ek sal daarvan hou as jy huis toe gaan en in jou pragtige slaapkamer kas ingaan (teen hierdie tyd het sy in ‘n nuwe huis ingetrek) en terwyl jy daar is, begin net om te praat en vra die Here vrae. Jy kan jou oë toemaak of hulle oop hou, maar vertrou my, die Here sal daar wees, en as jy stil sit, sal jy Hom met jou hoor praat, moontlik in jou hart, nie noodwendig in ‘n stem of selfs ‘n fluistering nie.”

Mara het presies gedoen wat ek voorgestel het en toe sy my bel kon sy skaars praat, in plaas daarvan het sy bloot trane van vreugde gehuil. ‘n Paar minute later het sy hard probeer om te verduidelik wat gebeur het, maar ek het haar verseker dat sy nie nodig gehad het om te verduidelik nie omdat ek verstaan het. Al wat ek kon doen was om te glimlag, soos wat ek nou doen terwyl ek daaraan dink. 

My werk was egter nie verby nie. Kort nadat ons gepraat het, het die Here my gevra om vir Mara te verduidelik dat sy gedurende die volgende altaar roep by ons kerk (wat beide van ons begewoon het), vorentoe moet gaan. 

Nou voor jy dit in jou kop kry dat dit iets is wat jy moes doen of iets wat jy ander moet kry om te doen. Stop en luister. Elke redding storie is so uniek en spesiaal soos elke persoon wat redding ervaar. In Mara se situasie het God geweet dat dit belangrik was. Ek het nie geweet hoe of waarom dit belangrik was nie, maar gedurende elke interaksie met Mara, was ek ingestel en sensitief vir die Here se leiding—daarom het ek vroeër gesê dit is belangrik om Hom te laat oorneem.

Tog, alhoewel Mara ingestem het, het sy elke Sondag versium om vorentoe te loop gedurende die altaar roep tot 'n paar weke later. Daardie Sondag se preek het gehandel oor om uit jou gemaksone te stap en om die addisionele stappe te neem wat nodig is om die buitengewone te doen. Soe toe die altaar roep begin, het ek na Mara toe gedraai en vir haar gewys om af te gaan. Maar sy het haar oë afgeweer van myne, so ek moes uit my sitplek (en gemaksone) opstaan, ‘n paar rye terugloop, en haar saggies begin roep. Uiteindelik het haar pa haar op die skouer getik, toe draai sy met paniek op haar gesig om, maar sy het begin om na my toe te beweeg en ons het arm-in-arm vorentoe gegaan. Die oomblik wat sy oor die drumpel getrap het, het sy begin huil en het toe saam met die ander altaar kamer gegaan. 

Na die tyd het ek vir haar gesê sy is weer nie klaar nie, maar dat haar volgende stap was om gedoop te word. Weereens, laat ek herhaal, slegs AS die Here jou aanspoor, of wie Hy ook al bereik om te red, moet hierdie stap geneem word om gedoop te word. So moenie enige soort "werke" by hierdie intieme verhouding voeg nie, net soos jy ook nie in 'n huwelik tussen man en vrou sou doen nie. Elke verhouding is uniek en wat belangrik is, is hulle toewyding aan mekaar wat enige godsdienstige of verhoudingsgebaar troef.

Wanneer jy in die megakerk gedoop word (ek het destyds bygewoon), word elke deelnemer gevra om hulle kort redding storie te deel, wat opgeneem word en dan gespeel word terwyl hulle in die water inloop en gedoop word. Mara se getuienis het nie net almal geskok wat gekyk en geluister het nie, die belangrikste is dat haar ouers met afgryse vervul was. Nietemin, dit moes ook een van die kragtigste redding stories wees wat almal op hulle voete gehad het met luide applous (aan die Here). 

Daardie aand het Mara gedeel dat alhoewel sy en almal wat sy geken het, geglo het dat sy gered was en 'n Christen was, het sy Hom nooit self ervaar nie. Haar stem het gebreek en trane het teen haar wange afgerol toe sy praat van die liefde wat haar omhul het en haar vol self-waarde gevul het. Sy het vertel van haar amper suksesvolle selfmoord pogings (een wat haar vermink gelos het) en as gevolg hiervan, saam met haar geld, was sy ‘n maklike prooi vir mans omdat sy net geliefd wou wees.

Alhoewel ek en haar ouers hegte vriende was voor hierdie dag, was hulle seergemaak en ek is seker hulle het net ‘n bietjie verraai en blootgestel gevoel as gevolg van wat ek geroep was om te doen om Mara te help om Hom te vind. Tog was alles blykbaar vergete toe ek en my gesin 'n ereplek gekry het die dag toe Mara sowat 'n jaar later met die man van haar drome, Keith, getrou het.

Keith was ‘n pastoor vir Tiener Uitdaging, wat ook met dwelmverslawing en ander euwels gesukkel het, wat hom toegelaat het om Mara met begrip lief te hê, met die Here se liefde en nie net as ‘n man nie. Keith was romanties, goedhartig en ‘n perfekte pasmaat aangesien hy min oor Mara se geld omgegee het. Om die waarheid te sê, haar geld laat hulle eenvoudig toe om op baie sendingreise te gaan om goeie grond te vind waar hulle Mara en haar hele familie se geld kan saai. Ek weet want my seun Easton was op een van daardie sendingreise toe hulle as 'n paartjie na Haïti gegaan het saam met Konvooi Van Hoop. Soos wat ek alreeds van baie ander gehoor het, Keit was “eg” en “opreg” en so liefdevol teenoor almal—veral Mara. ‘n Paar jare na hulle getroud is het hulle sendingreise afgeneem toe hulle ‘n nuwe  baba verwelkom het, maar ek glo nie dat hulle bediening as ‘n paartjie vir te lank sal afneem nie. 

As ‘n synota. Mara is vroeër in dieselfde jaar wat sy Keith ontmoet het, deur 'n Wyse Vrou onderrig . Nie deur my nie; ek het geen kennis daarvan gehad het nie. ‘n Wedersydse vriendin, Marcy, wie ook met Mara bevriend geraak het, het haar ouer vrou geword. Marcy het by Mara se troue verduidelik dat sy my terugbetaal omdat ek haar seun se huwelik gered het. Blykbaar was Marcy se skoondogter in die proses om van haar seun te skei en terwyl sy haar kleindogter besoek het, het Marcy deur die Wyse Vrou werksboek gelees wat op die kombuistafel gelê het. Marcy se skoondogter het gevra of sy ‘n WV kon leen, en het toe die volgende dag gebel om te sê dat sy die egskeiding gestop het.   

Tien maande later het Marcy gesê dat sy ‘n nuwe herstel baba in haar arms vashou. So, toe sy die geleentheid gegun was, het Marcy Mara begin ontmoet om deur ‘n WV te gaan en ek glo dit het gehelp om Keith en Mara se huwelik so wonderlik te maak as wat dit vandag is.