Na die eerste afspraak by die psigiater om die "Stem van 'n kind" te kry, wou die psigiater met my praat oor haar bevindinge. Sy het basies vir my gesê die kinders wil by ons albei bly, maar dat daar 'n paar goed is waarmee sy nie gemaklik voel nie en dat sy hulle graag nog een keer wil sien voordat sy haar finale verslag skryf. Sy het ook gesê dat sy Kevin sal bel om haar bevindinge met hom te deel en met hom te praat oor 'n tweede afspraak omdat sy toestemming van ons albei nodig gehad het. So ek het gesê ek sal toestemming gee as dit is wat Kevin wil hê.
Ek het dit nie geweet nie, maar sy het ook vir my gesê dat sy voor die eerste afspraak met Kevin gepraat het om uit te vind wat sy redes was waarom hy die kinders wou wegneem en ook om hom te verseker dat sy nie aan my kant is in hierdie saak nie, of aan syne nie, sy is net bekommerd oor die kinders en wat die beste vir hulle is. Sy het gesê dat Kevin bang was dat ek dinge sou sê wat haar finale verslag sou raak, want ek was daar saam met die kinders. Maar ek het dit nooit gedoen nie, en ek het nie nodig gehad nie, ek het my Wonderbare Raadsman gehad wat my gevoelens en bekommernisse geken het. En tydens hierdie sessies gaan die ouers nie saam met die kinders in nie, en hulle gaan een op 'n slag in, so daar is geen invloed van buite op dit wat hulle deel nie.
Sy het my wel gevra hoe ek hieroor voel en wat ek dink die beste vir die kinders sal wees, en ek het gesê as dit in hul beste belang is om by Kevin te bly, dan sal ek hulle laat gaan. Maar ek het my ware gevoelens en my gebede vir myself gehou, ek het net my hart teenoor my Hemelse Man uitgestort, want Hy was die enigste een wat werklik in hierdie situasie kon werk, nie die psigiater of enigiemand anders nie.
Op hierdie stadium het ek werklik wen sonder 'n woord omhels en 'n sagte en stil gees. Vir 'n tydperk het ek baie slegte e-posse en kritiek van Kevin ontvang. Maar omdat ek hierdie beginsels begin toepas het, het die e-posse van Kevin opgehou. Omdat ek ook inskiklik was, het ek elke belediging omhels en net saamgestem. Dit was 'n moeilike tyd vir my, maar ek het geleer dat stilbly, om inskiklik en sag en stil wees, slegte situasies ontlont en jou in vrede hou.
Gedurende hierdie tyd het die kinders vir my 'n paar vrae gevra rakende die egskeiding, Kevin het met hulle gepraat toe hy die egskeiding aanhangig gemaak het, so ek weet nie regtig wat hy vir hulle gesê het nie, ek het nooit gevra nie. Ek het niks sleg oor Kevin of die ander vrou gesê nie, ek het net vir hulle gesê dat ek foute gemaak het tydens ons huwelik. Tot vandag toe het ek hulle nog nooit iets sleg vertel van hul pa of probeer om hul verhouding met hom te verwoes nie. My Hemelse Man het regtig in my hart hieroor gewerk, en ter wille van hulle het ek geweet dit sou verkeerd wees.
Nadat hulle tyd saam met die AV spandeer het, het my kinders op 'n stadium na my toe gekom en vir my gesê dat ek 'n beter ma moet wees en meer pret moet wees. Die AV het met hulle gespeel en ek het net huiswerk en al die "boring" goed saam met hulle gedoen. Dit het regtig my hart gebreek, maar my Man het my herinner dat ek hul ma is en daar is 'n groot verskil.
Gedurende die hele proses kon ek sien dat die kinders in twee geskeur was, hulle wou na hierdie nuwe skool gaan, want hulle is vertel hoe wonderlik dit is, hulle wou by hul pa bly, maar hulle was ook bekommerd oor waar ek sou bly en of ek oukei sou wees, en of hulle my nog sou sien. So, as ek wel iets vir die kinders gesê het, het ek hulle net verseker dat ek oukei sal wees, ek sal hulle steeds sien en wat hulle ook al wil doen sal goed wees, maar dat ek altyd vir hulle sal lief wees, ek sal altyd hier wees vir hulle en dat ek altyd hulle ma sal wees, maak nie saak wat gebeur nie.
Kevin het ingestem tot 'n tweede afspraak en dit is vir die volgende week gemaak, so ek het hulle geneem en teen hierdie tyd het ek meer vrede gehad. Ek was nie meer in die totale gebroke toestand waarin ek was tydens die eerste afspraak nie. Hierdie keer, terwyl hulle besig was, het ek weer na die kruis gegaan, maar ek het om 'n ander rede soontoe gegaan, ek wou net in die teenwoordigheid van my Man wees en met Hom te praat. Die enigste rede waarom ek tot op hierdie punt kon kom, was deur regtig aan Hom vas te gryp en oor te gee, alles aan Hom te gee en op Sy plan te vertrou.
Sy het na die tyd weer met my gepraat, en gesê dat sy 'n afspraak met my en Kevin wil maak om die situasie en haar bevindinge te bespreek. Ek wou dit regtig nie doen nie, maar ek moes weereens inskiklik wees en die afspraak is gemaak vir die Vrydagmiddag.
Voor hierdie finale afspraak moes ek regtig God soek om my te help om hierdie afspraak saam met Kevin by te woon. Ek het Hom regtig nodig gehad om my te help en my daardeur te lei, want in my eie vlees was ek nie in staat om dit te doen nie, ek was bang om daar te sit en luister na wat Kevin te sê het... Maar volmaakte liefde dryf alle vrees uit, en gedurende die tyd wat tot daardie finale afspraak gelei het, het Hy my gevul met Sy volmaakte liefde.