HERSTELDE Huweliksgetuienis: “Ek het geskree, gesmeek dat die toets moet stop”

Daphne, hoe het jou herstel eintlik begin?

My herstel het 'n paar maande gelede begin, nie meer as 7 of 8 maande nie.

Ek het in egbreuk geleef, ek was twee jaar lank geskei, en ek was verloof om met 'n ander man te trou. My eksman het twee jaar lank herstel van ons huwelik gesoek, maar my hart was so hard soos ‘n klip en ek kon nie die wil van my man sien nie. God is agter dit alles. Ek het heeltemal weggedryf van my Verlosser, en ek het 'n doek oor my oë gehad wat my verblind het vir my foute.

My geliefde Here het alles gedoen om my terug in Sy hande te bring maar my hardkoppige en verharde hart het nie verstaan ​​nie, daarom het Hy van my geneem wat ek die graagste wou hê, selfs toe ek nie geweet het wat ek wou hê nie, maar natuurlik, my geliefde Hemelse Man het weet baie meer oor my as ek.

My eksman het ’n verhouding met ’n ander vrou aangeknoop en dit vir my duidelik gemaak dat hy baie gelukkig is en my nie in sy lewe wil hê nie.

Dit het my baie meer seergemaak as wat ek kon dink.

Dae later, toe ek my Google-soekenjin oopmaak, kry ek 'n sin wat sê: -God haat Egskeiding. My hart het gebewe en die pyn het elke gedeelte van my lyf geskud. En ek het dit begin lees, gevoel dat my Here en Verlosser Jesus direk met my deur my ore praat. Hierdie wonderlike boek.

Ek het die beginsels toegepas, elkeen van hulle, en my verhouding met my God het op 'n wonderlike manier gegroei en ek het die stem van my Liefde soet in my oor begin voel praat.

Toe vind ek "'n Wyse vrou" en my Geliefde het met my gepraat oor elkeen van my foute en sondes en oor elkeen van Sy ontelbare genade en Sy oneindige liefde.

Daphne, hoe het God jou situasie verander, terwyl jy Hom heelhartig gesoek het?

Toe ek Hom met my hele hart begin soek het, was ek besig om van binne na buite te genees en het Hy al die omstandighede een vir een gereël sodat alles reggemaak sou word.

Alles het beter begin raak net toe dit lyk of dit erger gaan word. My man Donovan het my gebel en vir my gesê dat hy met my wil praat, dat hy my moet ontmoet en hy het vir my gesê dat hy gelukkig is en my nie in sy lewe wil hê nie.

Twee dae hierna het ek die behoefte gevoel om aan hom te skryf en hom te vra of daar iets fout is met hom. Elke area van my lyf het weerstand gebied, hoe kon ek skryf aan wie dit duidelik gemaak het dat hy nie meer van my wil weet nie?

Maar gehoorsaam was een van die eerste beginsels wat ek geleer het, so ek het trots opsy gesit, ek het myself gevul met selfbeheersing en gelei deur my God het ek vir hom 'n baie eenvoudige boodskap geskryf: -Jammer om jou te pla. Is daar iets fout met jou?

Natuurlik het die antwoord nie 'n minuut geneem om te arriveer nie: -Hoekom vra jy? Nou ja, my ma word in die hospitaal opgeneem word en hulle gaan haar blindederm opereer.

En van daardie oomblik af het alles begin verander.

Die volgende dag het ek die begeerte gehad om hospitaal toe te gaan en vir hom 'n paar goed te bring, ek het selfs gedroom van 'n deel van wat ek moes optel om te vat. Nou, ek hoef nie teen enige teenstrydige gevoel te veg nie, ek het net gehoorsaam en gevolg wat God vir my voorberei het. Ek onthou dat ek op pad hospitaal toe net gebid het, ek kon nie ophou bid nie. Ek is baie keer oorval deur teenstrydige gevoelens en gedagtes wat my laat glo het dat ek mal is: Ek was op pad hospitaal toe om die ma van die man te sien wat dae tevore dit duidelik gemaak het dat hy my nie in sy lewe wil hê nie. Dieselfde vrou wat, toe ek die verhouding met haar seun beëindig het, nooit weer met my wou praat nie, dieselfde familie wat my belaster en vervolg het, en daar was ek heeltemal mal, ja, mal van liefde vir Hom, vir my God, mal omdat ek besluit het om Hom te volg met my hele siel en met my hele hart, al moet ek die ander wang draai of die tweede myl loop, sal ek Hom volg, want ek was dolverlief op my Hemelse Man.

Natuurlik met my aankoms was daar geen mishandeling of slegte gesigte nie, net dankbaarheid.

En so het ek die drie dae wat sy in die hospitaal was, aan al die behoeftes en kos van die familie van die man wat vir my gesê het dat hy nie van my wou weet nie, omgesien.

Ek het my ouers, wat in die provinsie woon waar sy gesin woon, gebel wat weens die operasie moes trek en natuurlik het hulle geen hulp hier gehad nie, behalwe wat God my gelei het om vir hulle te gee. God was in die saak, en die familie van my aardse man moes sy oupa alleen los, so my ouers, ook deur die Heilige Gees beweeg, het gesorg vir die kos en al die behoeftes van my aardse man se oupa.

Maar die planne van my God het nie daar geëindig nie.

Op die derde dag is ek met blindedermontsteking gediagnoseer en moes ek 'n noodoperasie ondergaan. My ouers in 'n ander provinsie het nie betyds opgedaag nie maar natuurlik was die planne van my Geliefde Hemelse Man perfek en Donovan was die laaste persoon wat ek gesien het voordat hy die kamer ingegaan het en die eerste persoon wat ek gesien het toe ek wakker geword het van narkose, plus hy het my ouers by die hospitaal ontmoet en hulle op hoogte gehou van alles.

Daphne, watter beginsels, uit God se Woord (of deur ons hulpbronne), het die Here jou tydens hierdie beproewing geleer?

Ek glo dat die eerste beginsel wat my Here my geleer het, was om Hom te volg sonder om vir 'n sekonde te huiwer, sonder om te huiwer, net gehoorsaam te wees.

Dit was ook wonderlik toe ek deur Sy woord my rol in my huwelik verstaan ​​het, wat 'n groot las van my gelig het.

Die moeilikste ding vir my om te leer was om te wag, en dit is 'n stryd wat ek nog voer, om stil te staan ​​en te wag.

Daphne, wat was die moeilikste tye waardeur God jou gehelp het?

Die waarheid is, toe ek gedink het dat my herstel gedoen is, en Donovan 15 dae by die huis deurgebring het, het die ander vrou besluit om hom te verras en na die stad te kom om 3 maande saam met hom deur te bring.

Toe my aardse man dit vir my sê, het ek pyn gevoel, ek het gevoel asof ek verslaan is, ek het soveel negatiewe gedagtes gehad dat ek dit eerlikwaar nie kon beheer nie.

Tog het my Hemelse Man aangehou om op te tree, dit was Hy wat opgetree het en ek het voortgegaan om te vertrou ten spyte van die pyn.

Donovan het vir my gesê dat hy nie sal gaan nie, dat hy by my sal bly en ek het 'n bietjie rustiger gevoel, selfs vir dinge wat ek nou weet deel was van die voortreflike plan van my Geliefde Here en Verlosser, 'n week later moes hy vertrek en gaan na waar die ander vrou was.

Dit was 'n uiters moeilike dag vir my, ek het aanhoudend gehuil, ek het heeldag gevas, ek het gebid, ek het gehuil, ek kon nie slaap nie en ek het opreg gevoel dat ek flou word maar ek het nie opgehou glo nie.

Daar was 'n tyd toe ek geskree het, gesmeek het dat die toets moet stop, dat ek dit nie meer kon uithou nie, dat ek iets van Hom moes weet en toe ek nie een klaar gebid het nie het my selfoon gelui met Donovan wat vir my gesê het dat hierdie verhouding verby was.

Eer aan God wat ons nie meer laat uitrek as wat ons kan verdra nie.

Daphne, wat was die “keerpunt” van jou herstel?

Die deurslaggewende oomblik van my herstel was toe ek my aardse man vrygelaat het en myself volkome aan my Here gegee het, in gebed, en vir Hom gesê het dat as dit Sy wil was dat ek vir die res van my lewe alleen bly, net aan Hom toegewy, om te aanbid. Hom om lief te hê en te dien. Sal ek…

Dit het my lank geneem, dit was baie moeilik. Ek is 23 jaar oud en ek het nog altyd daarvan gedroom om 'n ma te wees, deur my huwelik prys te gee, het ek die geleentheid prysgegee om daardie droom te verwesenlik, maar om Sy wil te kon volg was die moeite werd.

Daphne, vertel ons HOE dit gebeur het? Het Donovan net by die voordeur ingestap? Het jy vermoed of kon jy sê jy is naby aan herstel?

Net so my geliefde susters. My man het net deur by die voordeur teruggestap. Hy het vir my gesê hy kan nie daardie aand by die huis bly nie en natuurlik het ek met hom net so lekker gesels om hom te herinner dat dit ons huis is, natuurlik kan hy. Ek het vir hom die aandete voorberei waarvan ek weet hy die meeste hou asook die ontbyt die volgene dag en ek het myself voorberei om hom nie meer te sien nie, ek het niks gevra nie. En daardie middag het ek dieselfde boodskap gekry wat gevra het of hy nog een aand by die huis kan bly en ek het weer met liefde geantwoord. Die volgende dag in die oggend het hy met 'n soen op die lippe gegroet en gesê:-sien jou in die middag lief. Ek kon nie vermoed ons was naby aan herstel nie. Geen manier nie. Inteendeel. Dit het gelyk of alles donkerder word en ek het myself baie keer daaraan herinner dat ons deur geloof leef en nie deur aanskouing nie. En ja, my God verander alles, verander harte en omstandighede in 'n sekonde.

Daphne, sal jy veral enige van ons hulpbronne aanbeveel wat jou gehelp het? Die boeke Hoe God jou huwelik kan en sal herstel, en 'n Wyse Vrou. Boonop het die Word Sy Bruid-kursus my baie gehelp in hierdie proses.Ons lewe deur geloof, nie deur aanskouing nie Geloof is die sekerheid van die dinge waarop gehoop, die oortuiging van die dinge wat ons nie sien nie. Alles wat hulle met trane saai, sal hulle verblind van blydskap.

Daphne, sal jy belangstel om ander vroue te help aanmoedig?

Natuurlik

Dit is die moeite werd om Hom te volg, dit is die moeite werd om blindelings te gehoorsaam wanneer jy voel dit is Sy wil, dit is die moeite werd.

En ja, my bruide, ja, moenie dink dat 'n perfekte vrou hier praat wat nie 'n fout gemaak het in hierdie proses nie, dit is iets wat gaan oor val en weer opstaan, dit is iets wat daaroor gaan om nie te weet hoe om te doen nie of om nie eie beheer te hê nie en weer foute te maak, maar die genade van ons Geliefde is nog groter as dit, susters, as jy 'n fout maak, as jy 'n valse stap neem, bekeer jou net, gaan weer op Sy voete, vra om vergifnis , Ek verseker jou dat Hy nie sal nie, Hy gaan nie toelaat dat daardie fout ons herstel kos nie, want vir ons is dit 'n stryd vir ons families of ten minste so begin dit, maar vir Hom is dit 'n stryd vir ons siele en Hy het ons op so 'n besondere manier lief dat Hy nie een van ons ons in die dal van die dood sal laat bly nie.

Vertrou, glo, bid en hoop

Ons God sal die res doen.