Week 35 “Bygevoegde Vrees”

Verlede week het ons nog ‘n beginsel bespreek wat almal van ons (as Sy bruide) kan aanneem en in ons lewens kan inkorporeer: om nie op ons eie insigte staat te maak nie en om Hom om elke draai met jou te hoor praat. Hierdie week wil graag iets met jou deel waarmee ek glo ons almal mee sukkel wat my HM my help het om af te skud, “om vrees by die mengsel te voeg.”

Oor die naweek het ek gevoel dat die Here my lei om buite my gemaksone te beweeg met betrekking tot waar Hy wil hê ek moet bly. Ten minste 3 keer vandat Bemoedigende Vroue gestig is, het Hy my gevra om AL my besittings te laat gaan en te volg waar Hy my gelei het om te bly. Die eerste keer wat ek oorsee in verskeie verskillende lande gebly het en elke paar dae getrek het, somtyds etlike dae in ‘n ry, het ek nooit meer as ‘n week op een plek gebly nie. Hy het my ook geestelik opgelei deur my te lei om my een tas (met alles wat ek besit het) te pak, na die treinstasie toe te gaan en net daar te wag totdat Hy gesê het, “daar is die trein, klim daarop,” dikwels sonder om te weet waarheen dit oppad was.

Waarom Hy dit gedoen het, is eenvoudig—omdat Hy my geslyp (verskerp, verfyn) en opgelei het om Hom te volg aangaande hierdie bediening wat Hy my geroep het om na Hom te gaan. Ook, ek glo omdat ek die matriarg van my familie is (alhoewel ek tot dusver nie geroep is om die familie te lei nie), Hy wou gehad het ek moet seker wees dat ek weet hoe om dit te doen.

Die laaste keer wat Hy my gevra het om alles te laat gaan, was ‘n bietjie meer as 3 jaar gelede. Ek het omtrent alles wat ek gehad het vir my seun en skoondogter gegee om te hou of te verkoop (hulle sou die profyt hou). Toe Hy my gelei het om weer in ‘n “huis” in te trek, het ek niks behalwe klere gehad nie. Tog is ‘n paar spesiale goed bietjie vir bietjie aan my terugbesorg.

Weereens, vra Hy my om alles te laat gaan. Maar omdat ek weer so ‘n gemaklike huis het, het ek dit moeilik gevind om regtig opgewonde te raak. Ek het in die begin, maar hoe meer ek aan al die besonderhede en logistiek gedink het, plus die uiterste finaliteit van hierdie stap wat Hy my gevra het om te neem, hoe meer het ek op “my eie begrip staatgemaak” en net kort voor paniek gestop.

Dit is toe dat ek Hom hoor sê (nie die eerste keer nie) “moenie vrees by die mengsel voeg nie” en ek het met die karringmelkbeskuitjies wat ek sopas gemaak het, my verbeel wat sou gebeur as ek swart ink in die mengbak sou gooi en dit dan sou meng!

Enige tyd wat ons “vrees” byvoeg by die pyn wat ons in ons liggaam voel of ons dra by tot ‘n besluit of ‘n gedagte wat ons het, voeg ons in wese swart ink by—wat dit donker, vieslik en moeiliker maak om te hanteer.  

So elke keer wat ek aanvoel dat dit gebeur, het ek dit geestelik afgeskud net soos ons die Apostel Paulus sien doen in Handelinge 28:5. En dan, volg ek die beginsel in Matteus 12:43-45 oor die vervanging van wat verwyder is. Ek vervang dit met en omhels die opgewondenheid wat ek gevoel het toe ek die eerste keer geglo het dat dit Sy plan was vir waar en hoe ek gaan bly vir die opkomende jaar.

Tog, daar is nog ‘n belangrike komponent wat ook kan help om vrees op ‘n afstand te hou. Dit kan heel moontlik wees dat Hy my glad nie so gaan laat lewe nie. In plaas daarvan, kan Hy my dalk net toets om te sien of ek “gewillig is om te gaan” en dit is wat ons volgende week sal verken wanneer ons na Abraham en Isak kyk. Tot volgende week, begin om dit af te skud en moenie vrees by die mengsel gooi nie.