♕ Belofte van vandag: “Net by God kan ek rustig wag, van Hom kom my verlossing.” Psalm 62: 1
Meestal wanneer ek ‘n lofverslag stuur, is ek aan die einde van myself en weet nie meer weet wat om te doen met hoe my gedagtes werk nie. Dit is 'n kwessie van ingesteldheid en 'n harttoestand, aan wie behoort my hart? Die indien van 'n PR is 'n wonderlike hulpmiddel om my denke reg te stel en herinner te word aan die ontsaglike genade en barmhartigheid wat ek ontvang het van Iemand wat my liefhet en smag na my liefde vir Hom.
Wat ongelooflik is, is dat ek my eie lofverslag of joernaal op die webwerf lees. Die Ministerie plaas dit as ek aanmoediging nodig het, dit gebeur wanneer ek dit die nodigste het, wat my wys dat ek nie alleen is op hierdie reis nie. Hulle word gelei om my te help sien hoe wonderlik God werk. Ons moedig mekaar aan om voort te gaan op hierdie reis van herstel en ons harte terug te bring na Hom, die Een wie se liefde vir ons eindeloos en oneindig is. Ons woorde het 'n invloed op ander, maar dit is ook 'n herinnering aan ons, want dit beïnvloed ons anders as ons dit skryf en as ons dit lees. Ons bemoedig onsself ook.
Ek het geleer om God lof te gee veral te midde van 'n storm, wanneer niks reg loop nie, as dinge teenstrydig is, in konflik, deur pyn en verwarring. Dit is maklik om God te loof as dinge al 'n rukkie gemaklik is. Maar as 'n mens op eierdoppe of gebreekte glas geloop het, verg dit baie gebrokenheid om gevorm te word in 'n persoon wat tevrede is met niks en lyding.
Die pyn en lyding stel ons op vir die glorie wat kom, Sy glorie. Ons ervarings moet gedeel word met eendersdenkende dames wat net so honger is vir Sy woord. Ek is lief vir my Geliefde omdat Hy my gelei het na mense wat so dink. Al hierdie dingeis in die Bybel en ek het dit nog nooit geleer voordat ek dit deurgemaak het nie. Lof word beliggaam in die indiening van joernale en Lofverslae . Ek kan nie weerhou om te deel oor hoe Hy werk nie, want ander sal dit dalk ook moet weet, selfs al beteken die ander ek, op 'n later tydstip.
Ek het 'n rukkie gelede besluit dat my lippe God sal bly prys in die goeie en selfs as Hy stilbly oor Sy planne. Sy stilte beteken soms 'n seisoen van pyn, angs of niks. So ja, om Hom te prys as ek nie kan ophou huil of my bekommer nie. Gedurende hierdie tye word ek daaraan herinner om Hom die eer te gee wat Hy verdien. Ek het bewys dat dit 'n sterk wapen is teen die skuilende doodskaduwee. Ek weet dat God steeds met my is wanneer allerlei beproewings my tref. My gebede is my wapen teen die vyand, my Geliefde is my skild. As ek probleme ervaar, dink ek aan my seëninge en deel dit met ander om die vyand te verslaan.
Ek het gister 'n louwarm oggend gehad terwyl ek gebid het omdat ek nie daarin geslaag het om emosies wat nie van God is nie, te laat vaar. My aardse man het my gevra om saam met hom op vakansie te gaan. Ek het nie feesgevier nie omdat ek mense nie vertrou om beloftes te hou nie. Ek het geleer om God en Sy wil vir my lewe te vertrou en het aanvaar dat dit sal gebeur wanneer dit Hom behaag. Ons het nie 'n lewende kind nie en ek vra God om my baarmoeder te seën as dit Hom behaag. Ek het gesê dat ek opgehou het om vir 'n kind te bid, want dit is nie regverdig om een in 'n gebroke gesin in te bring nie. Gister is 'n joernaal van my gepubliseer met 'n nota van die Ministerie dat dit nie regverdig is om nie 'n kind NIE in hierdie wêreld in te bring nie. My God is 'n God van onmoontlike dinge. God kan dit doen. Ek hoef my nie te bekommer nie, want my kind/ers sal 'n Vader hê. Vandag gaan ek dus voort met my gebed dat God my baarmoeder moet oopmaak en my kinders kan laat baar en grootmaak, en tot tevredenheid as dit nog nie gebeur nie.
Ek weet dat ek nie die enigste is wat hierdie worsteling in die gesig staar nie, en ek vra jou om die Ministerie se nota van die bemoedigende blog te lees Felt Like the Odds Are Against Me . Ek herinner jou daaraan om ook jou ervarings, gedagtes en gebede via joernale en lofverslae te deel om aan te hou om eendersdenkende vroue, ook jouself, aan te moedig terwyl ons mekaar ophef na ons Geliefde.
“Moses se arms het naderhand begin moeg word. Aäron en Hur het hom op ’n klip gaan laat sit. Hulle het weerskante van hom gaan staan en sy hande in die lug gehou totdat die son ondergegaan het.” Eksodus 17:12
Dit is die waarheid dat ons nooit regtig alleen kan wees nie. Ons soek God alleen en bou 'n intieme verhouding met ons Geliefde. Maar ons deel ons ervarings met eendersdenkende vroue wat dieselfde dinge wil hê as wat ons wil hê / gevind het. Deur hierdie ervarings word ons geloof bekragtig en word ons verhef tot God, sien ons hoe God dit telkens vir elkeen van ons doen, wanneer Hy vir elkeen van ons berge versit, berus ons in Sy trou en vertroue in Sy hart.